اثر مواد اصلاحی آلی، شیمیایی و اسید هیومیک بر برخی ویژگی‌های مورفو فیزیولوژیک نهال‎های پسته در شرایط مزرعه

اصلاح خاک‌های شور-سدیمی زیرکشت پسته می‌تواند منجر به بهبود رشد و نمو و به دنبال آن، افزایش این محصول استراتژیک گردد. در این راستا، آزمایشی به صورت کرت‎های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی در سه تکرار، جهت بررسی تاثیر مواد آلی (کمپوست زباله شهری و کود گاوی) به میزان 15 تن در هکتار، مواد شیمیایی (گچ و گوگرد عنصری) به میزان 10 تن در هکتار و روش‌های مصرف اسید هیومیک (عدم مصرف، مصرف خاکی 40 لیتر و محلول پاشی 5/2 لیتر در هکتار)، در مزرعه ایزدیاران در 30 کیلومتری جنوب سیرجان اجرا شد. مواد اصلاحی آلی و شیمیایی در اسفند 1390 همزمان با کاشت نهال پسته یک ساله (رقم بادامی سیرجان)، در گودال کاشت ریخته و تیمار اسید هیومیک در اوایل خرداد سال 1391و 1392 اعمال و ویژگی‎های مرفو-فیزیولوژیک نهال‎ها در اوایل مرداد سال دوم اندازه‎گیری شد. نتایج (با احتمال 5% معنی‎دار) نشان داد که کاربرد کمپوست و گچ باعث بهبود برخی ویژگی‎های مورفولوژیک گیاه می‎گردد؛ درحالی‌که کاربرد گوگرد و مصرف خاکی اسید هیومیک بیشتر بر ویژگی‎های فیزیولوژیک اثر فزاینده دارد. بهترین برهمکنش مواد آلی و شیمیایی موثر بر ویژگی‎های مورفولوژیک به ترکیب گچ و کود گاوی و در ویژگی‎های فیزیولوژیک به ترکیب گوگرد و کمپوست تعلق گرفت. در برهمکنش مواد آلی و اسید هیومیک، کاربرد کودگاوی به همراه محلول پاشی اسید هیومیک، فقط باعث افزایش کلروفیل کل گردید. بهترین برهمکنش مواد اصلاحی شیمیایی و اسید هیومیک نیز از همراهی گوگرد و مصرف خاکی اسید هیومیک بدست آمد که این برهمکنش باعث افزایش برخی ویژگی‎های فیزیولوژیک گردید.